Lektury szkolne dla sześciolatka

 Ostatnio zdarzyło nam się wypożyczyć i przeczytać kilka książeczek,  które figurują w kanonie lektur szkolnych. Ktoś mógłby się zastanawiać, po co czytam je sześciolatkowi, który do szkoły zawita dopiero za rok. A ja pytam: A co to szkodzi? Najwyżej w drugiej klasie przeczyta je jeszcze raz, na pewno niewiele będzie z nich pamiętał.
No i czytam.
Na pierwszy ogień poszło "Jak Wojtek został strażakiem".

 Akurat czytanie tej książki zbiegło się z niezwykle udaną wycieczką Małego do remizy strażackiej. Dlatego też oczekiwania co do tej książeczki były ogromne. A tuż po przeczytaniu - wielkie rozczarowanie. Po pierwsze dlaczego takie krótkie. Po drugie - to jest wierszyk a nie opowiadanie, a Mały nie lubi dłuższych rymowanek. A tak w ogóle, to on spodziewał się jakiś spektakularnych akcji pożarniczych, bogatych ilustracji wozów strażackich - a tu jedna historyjka o tym jak Wojtek wyniósł  małego Henia z płonącego domu i wezwał pomoc.
Mały nie poleca.

"Szewczyk Dratewka" to już inna historia.

Chociaż rzadko czytamy o czarach, czarodziejach i czarownicach ta wyjątkowo się spodobała. Pewnie dlatego, że tytułowy Szewczyk niósł pomoc wszystkim napotkanym zwierzątkom, a mój młodszy syn to taki "zwierzomaniak". A może dlatego, że ta czarownica wcale nie była taka straszna, jak o niej mówiono. Już same jej teksty rozśmieszały Małego zamiast zatrważać:

Jak nie zgadniesz

do poranku,

to ci panku.

urwę głowę,

i gotowe!

W tym przypadku nie ważny był brak kolorowych ilustracji, ani nieco archaiczny język. Historia dzielnego szewczyka, który z pomocą zwierzątek uwolnił pannę z wieży z rąk czarownicy bardzo  Małemu spasowała.

Obie książeczki zgłaszam do wyzwania Powrót do dzieciństwa